Ποιήματα στο συρτάρι (9)

ΚΙ ΕΤΣΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ

Κι έτσι πέρασαν όλες οι μέρες,

με τα νεκρά φιλιά του αέρα στους τοίχους

και το τραγούδι των τσαλακωμένων φύλλων

στα παρτέρια.

Επικίνδυνες μέρες

για όσους βρισκόντουσαν στο δρόμο

και για όσους αποφάσιζαν το δρόμο τους.

Σκουριασμένο το λουκέτο στο πάνω παράθυρο,

εχθρεύεται το κλειδί του,

το φοβάται,

κοιμάται

με τη δικαιολογία του χειμώνα

όπως όλοι εμείς οι πολυπρόσωποι κυνηγοί.

Κι ήταν και κάτι ξαδέρφια μας

που φύλαγαν τα ρούχα τους

κι ήτανε πάντοτε ολόγυμνα

-τι ειρωνεία για το σύστημα!-

Οι γάτες πάνω στα νοτισμένα κεραμίδια,

χορωδία του φεγγαριού και της ερημιάς,

μας κάνουν ευτυχώς να καταλάβουμε

γιατί δεν κοιμόμαστε τα βράδια,

γιατί τα σεντόνια μας είναι γεμάτα

τσουκνίδες και μυρμήγκια.

Κι έτσι πέρασαν όλες οι νύχτες,

ο καθένας στο είδος του

κι όλοι μας χωριστά,

να τσουλάμε την ύπαρξη

και τον τεμπέλη καιρό,

χρησιμοποιώντας ο ένας τη φωνή του άλλου

μέσα σ' ατέλειωτα πηγάδια

μ' ένα πλαστικό ήλιο αγκαλιά

για τα διαλείμματα...

Αθήνα 1973