2/4/10

Ποιήματα στο συρτάρι (6)


Ο ΡΗΤΩΡ

Ένα λεπτό σιγή, παρακαλώ!
Πρέπει να σας μιλήσω.
Έχω υποχρέωση να προσποιηθώ
και να θυμάμαι το εμβαδόν
της κάθε μου φράσης.
Ας μην κρατάω σε αγωνία
τις μύτες των μολυβιών σας.
Νιώθω πως με το ένα μάτι
καρφώνετε χαιρέκακα το μυαλό μου
και το άλλο το κρατάτε κλειστό
τάχα για να μην μπαίνουν νερά μέσα σας
όταν βρέχει,
τάχα για να διατηρείτε
σε καλή κατάσταση
το εξωτικό θερμοκήπιο του εαυτού σας.
Έχω πολλά να σας πω,
γι' αυτό ετοιμάστε τ' αφτιά σας...
Κατόρθωσα,
μετά από αξιόλογες προσπάθειες,
να βρω καινούριες φορεσιές
στα λόγια που ψιθύριζα κάποτε.
Πρέπει
να σας πείσω
ότι το δωμάτιό σας
θα έχει μεγαλύτερη αξία
αν το δείτε
από τετράγωνη κλειδαρότρυπα.
Είμαι ένας παλαιστής
με μόνιμο γύψο
σ' όλο του το κορμί
και κάθε Παρασκευή
το κυλάω
μέσα σε διαφορετικό χρώμα.
Χειροκροτήστε με, παρακαλώ!
Ο λόγος μου αρχίζει
μετά το πρώτο χασμουρητό
των προβολέων.

Αθήνα, 1970

2 σχόλια:

  1. Γίνομαι μονότονη αλλά θα το ξαναπώ: κακώς δεν τα έβγαλες από το συρτάρι όλα αυτά τα χρόνια! Είναι διαμάντια!!!!
    Για άλλη μια φορά σ' ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την ευκαιρία να τα διαβάσω! Περιμένω κι άλλα!!!!
    Καλή Ανάσταση Σταύρο μου! Χρόνια πολλά, ευτυχισμένα και δημιουργικά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είσαι ένας θαυμάσιος παραμυθάς, που η φαντασία του ζωντανεύει εικόνες πολύχρωμες, ψυχεδελικές, που κινούμενες μεταλάσσονται διαρκώς....σαν ταξιδιάρικο όνειρο που δεν τελειώνει ποτέ....
    Μαίρη Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή