1/4/10

Ποίηματα στο συρτάρι (1)

Σκαλίζοντας τα συρτάρια μου, βρήκα καταχωνιασμένα εκεί κάποια από τα ποιήματα που έγραφα στα χρόνια του Γυμνασίου και τα διάβαζαν μόνο οι κοντινοί μου άνθρωποι. Τότε ντρεπόμουν να τα δείξω πιο πέρα. Ο πατέρας μου, όμως, τα έπαιρνε κρυφά και τα δακτυλογραφούσε, και μια μέρα, χωρίς να το ξέρω, τα πήγε στο Ρένο Αποστολίδη. Ο κύριος Αποστολίδης τον προετοίμασε δείχνοντάς του από τη μια τους αναρίθμητους φακέλους που λάβαινε καθημερινά από τους επίδοξους ποιητές κι από την άλλη το μεγάλο καλάθι αχρήστων όπου κατέληγαν οι περισσότεροι. Ώσπου να γυρίσει σπίτι ο πατέρας μου, ο κύριος Αποστολίδης με είχε βρει στο τηλέφωνο και μου είχε ανακοινώσει ότι θα με συμπεριλάμβανε στη δίτομη Ποιητική Ανθολογία του. Πράγματι, κάποια αποσπάσματα από αυτά τα ποιήματα βρίσκονται στη σελίδα 999 του Β' Τόμου της Ανθολογίας. Προσωπικά δεν ένιωσα ποτέ "ποιητής"... Όμως τώρα, που η πρεσβυωπία με έχει μάθει να βλέπω καλύτερα από μακριά παρά από κοντά, βρίσκω ότι εκείνα τα ποιήματα θα άξιζε να μείνουν κάπου. Λέω να αντιγράψω μερικά εδώ, μιας και ποτέ δεν εκδόθηκαν σε μια ωραία προσωπική ποιητική συλλογή, με χοντρό χαρτί και "αρτ" εξώφυλλο. Κι όποιος θέλει τα διαβάζει...

Ο ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ

Τον ρώτησα τι έκανε
σαν το 'σκασε απ' το στράτευμα.
Μου απάντησε:
-Την πρώτη μέρα
έδινα στον εαυτό μου
συγχαρητήρια.
Τη δεύτερη μέρα
αισθανόμουνα
σαν παρασημοφορημένος ποιητής.
Την τρίτη μέρα
καθόμουνα.
Την τέταρτη,
την πέμπτη
και την έκτη μέρα
καθόμουνα.
Ύστερα βγήκα στο δρόμο
και ζητιάνεψα θόρυβο

Αθήνα, 1970

2 σχόλια:

  1. Ύστερα βγήκα στο δρόμο και ζητιάνεψα θόρυβο...

    Σταύρο... !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικό Σταυρίνο μου!!!!
    Και κλείνοντας.....ξεπέρασέ το! συνήθισέ το! αποδέξου το!!!
    Είσαι ποιητής αγόρι μου!!!
    Το γράφει το κούτελό σου!
    Μένει να κάνεις κάτι γι' αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή